Vrij
![Picture](/uploads/4/0/2/5/4025419/___9557826.jpg)
de zon komt op
wij mogen zien
jou dansen
met de liefde
stralend in
oneindigheid
zo voelbaar
vlindervrij
jouw warmte
glijdt de diepte in
ze vult daarmee
de leegte
met wijsheid
in ons hart
© Karin Höhle-Dikken
14 juni 2009
Het beeld is van Ron Höhle
wij mogen zien
jou dansen
met de liefde
stralend in
oneindigheid
zo voelbaar
vlindervrij
jouw warmte
glijdt de diepte in
ze vult daarmee
de leegte
met wijsheid
in ons hart
© Karin Höhle-Dikken
14 juni 2009
Het beeld is van Ron Höhle
Meesterwerk
![Picture](/uploads/4/0/2/5/4025419/___4392998.jpg)
ontkenning
ontmoeten
verkenning
vermengen
verrijkt het nieuwe
verfrist haar grijze
kleurenpalet
strepend
kriskras neergezet
vormend langzaam
silhouet
bewerken
verwerken
versterken
roeping
dapper voortgezet
kijk je in je ogen
herkent bezield
portret
© Karin Höhle-Dikken
3 maart 2009
Het beeld ´I am nature´is van Naomi Reijnders
ontmoeten
verkenning
vermengen
verrijkt het nieuwe
verfrist haar grijze
kleurenpalet
strepend
kriskras neergezet
vormend langzaam
silhouet
bewerken
verwerken
versterken
roeping
dapper voortgezet
kijk je in je ogen
herkent bezield
portret
© Karin Höhle-Dikken
3 maart 2009
Het beeld ´I am nature´is van Naomi Reijnders
Zonder haar geen licht
![Picture](/uploads/4/0/2/5/4025419/___315184.jpg)
Verwarde flarden
Dichtgeknepen keel
Pijn in mijn buik, mijn onderbuik
Angstaanjagende denkpatronen
Chaos van de nacht, het donker, haar schaduw
Mijn schaduw….?
Het frisse
Zo helder
Sprankelend en kalm
Een zuivere serene stilte, de ochtend
Het lichte verlichtte...
Hij leek telkens weer bevrijdend, bevrijdend voor mij. Maar haar nacht, mijn nacht viel weer, keer op keer…
Na een lang gevecht en koppige ontkenning, nu eindelijk acceptatie. Niet meer rennend, jagend en zoekend naar een eindeloos, tijdloos licht. Zonder nacht geen dag.
Een kennismaking, kennis maken met mijzelf. Haar schaduw is mijn. Ik luister, probeer haar te verstaan, mij te verstaan. Communiceren met die stem uit de diepte. Haar stem, mijn stem. Een stem die ik zo lang verloochend, ontkend heb. Ontkenning van het mij.
Ze geeft mij bijzondere boodschappen en inzichten. Hier probeer ik iets mee te doen. Ik probeer te delen. Nu ik haar leer kennen en aankijk, ontrafelt zich langzaam een gezicht, één van haar gezichten. Eén van mijn gezichten. Ze is lelijk en prachtig tegelijk, wild en onvoorspelbaar, ontembaar, verrassend, maar eerlijk. Ze helpt, ze reikt me haar hand, mijn hand.
Langzaam durf ik mijn energie wat dieper te laten stromen. Mijn onderbuik doet nu weer mee. Die pijn, de angst wordt minder...
Ik ken haar nog niet. Ik ken mij nog niet. Ze heeft nog zoveel kanten, zoveel nieuwe gezichten. Ik wil haar in de ogen kijken. Ik wil haar leren kennen. Elk aspect van haar. Elk aspect van mij.
Het lijkt wel of ik lichter word...
© Karin Höhle-Dikken
16 november 2008
'Als je leeft zonder het creatieve potentieel van je eigen destructiviteit ben je een engel van bordpapier.' van Sheldon B. Kopp
Het beeld 'free fall' is van Naomi Reijnders
Dichtgeknepen keel
Pijn in mijn buik, mijn onderbuik
Angstaanjagende denkpatronen
Chaos van de nacht, het donker, haar schaduw
Mijn schaduw….?
Het frisse
Zo helder
Sprankelend en kalm
Een zuivere serene stilte, de ochtend
Het lichte verlichtte...
Hij leek telkens weer bevrijdend, bevrijdend voor mij. Maar haar nacht, mijn nacht viel weer, keer op keer…
Na een lang gevecht en koppige ontkenning, nu eindelijk acceptatie. Niet meer rennend, jagend en zoekend naar een eindeloos, tijdloos licht. Zonder nacht geen dag.
Een kennismaking, kennis maken met mijzelf. Haar schaduw is mijn. Ik luister, probeer haar te verstaan, mij te verstaan. Communiceren met die stem uit de diepte. Haar stem, mijn stem. Een stem die ik zo lang verloochend, ontkend heb. Ontkenning van het mij.
Ze geeft mij bijzondere boodschappen en inzichten. Hier probeer ik iets mee te doen. Ik probeer te delen. Nu ik haar leer kennen en aankijk, ontrafelt zich langzaam een gezicht, één van haar gezichten. Eén van mijn gezichten. Ze is lelijk en prachtig tegelijk, wild en onvoorspelbaar, ontembaar, verrassend, maar eerlijk. Ze helpt, ze reikt me haar hand, mijn hand.
Langzaam durf ik mijn energie wat dieper te laten stromen. Mijn onderbuik doet nu weer mee. Die pijn, de angst wordt minder...
Ik ken haar nog niet. Ik ken mij nog niet. Ze heeft nog zoveel kanten, zoveel nieuwe gezichten. Ik wil haar in de ogen kijken. Ik wil haar leren kennen. Elk aspect van haar. Elk aspect van mij.
Het lijkt wel of ik lichter word...
© Karin Höhle-Dikken
16 november 2008
'Als je leeft zonder het creatieve potentieel van je eigen destructiviteit ben je een engel van bordpapier.' van Sheldon B. Kopp
Het beeld 'free fall' is van Naomi Reijnders